تأثیر سطوح مختلف نانوپتاس و پتاس معمولی بر عملکرد و برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی دو رقم گندم در شرایط شوری

پتاسیم، عامل مهمی در بهبود تحمل گیاهان به تنش­های غیرزیستی نظیر تنش شوری به‌شمار می‌رود. به‌منظور بررسی تأثیر پتاسیم بر تحمل به شوری دو رقم گندم نان کویر (متحمل به شوری) و قدس (حساس به شوری)، آزمایشی گلدانی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایۀ بلوک کامل تصادفی در سه تکرار با سطوح تیماری مختلف شامل شاهد، شوری 150 میلی­مولار (کلرید سدیم)، شوری 150 میلی­مولار به‌همراه دو سطح 300 و450 میلی­گرم پتاسیم بر کیلو­گرم خاک از منبع سولفات پتاسیم و دو سطح 30 و 45 میلی­گرم پتاسیم بر کیلو­گرم خاک از منبع نانوکلات پتاسیم 27 درصد انجام گرفت. کاربرد سطوح و منابع مختلف پتاسیم در شرایط تنش، سبب کاهش تأثیرات سوء ناشی از تنش شوری و در پی آن بهبود عملکرد دانه و اجزای آن، عملکرد بیولوژیک، ارتفاع بوته، هدایت روزنه­ای، و نیز کاهش غلظت Na+ و افزایش غلظتK+ و نسبت K+/Na+ برگ پرچم شد. به‌نظر می‌رسد وجود پتاسیم در شرایط شوری در مقایسه با نبود آن در این شرایط، از  طریق رقابت با سدیم در جذب به‌وسیلۀ گیاه سبب کاهش تأثیرات منفی تجمع سدیم در گیاه شده و از طریق تعدیل پتانسیل اسمزی و بهبود هدایت روزنه­ای سبب حفظ فتوسنتز می‌شود و بدین ترتیب کاهش آثار تنش شوری بر عملکرد را در پی دارد.